Ang Matagumpay na Iglesia

Ilang araw nalang sasapit ang Iglesia ni Cristo sa 100 taong anniversary mula ng ito ay maiparehistro sa pilipinas noong July 27, 1914. Kitang kita natin ang pagtulong ng Panginoong Diyos sa kanyang Iglesia at sa Pamamahala, mula sa iisang Tao na kanyang sinugo ay lumaganap ito sa ibat ibang panig ng mundo at ibat ibang lahi ng tao. Tayo po ang saksing buhay ukol sa tagumpay ng Iglesia sa kasalukuyan. Ito ay tagos hanggang sa ating sambahayan.

Kaya anu po ang ibinilin ng mga Apostol na lagging gawin ng mga kaanib sa Iglesia?ganito an gating mababasa

Col 1:12 Lagi kayong magpasalamat sa Ama sapgkat minarapat niyang makabahagi kayo sa mga pangako ng Diyos para sa mga hinirang na nasa liwanag.

Ang bawat kaanib sa INC ay dapat lagging napapasalamat sa Ama o sa ating Panginoong Diyos. Bakit kailangan lagging magpasalamat? Sapagkat minarapat ng Diyos na tayo’y makabahagi sa kanyang mga Pangako. Totoo po ba na nangako ang Diyos sa kanyang bayan? Anu ang kaniyang pangako sa Sugo at sa pasugong ito?

Sa Isa. 41:10, ay ganito ang sinasabi:

“Huwag kang matakot, sapagka't ako'y sumasaiyo; huwag kang manglupaypay, sapagka't ako'y iyong Dios; aking palalakasin ka;oo, aking tutulungan ka; oo, aking aalalayan ka ng kanang kamay ng aking katuwiran.”

Ang sabi mismo ng Diyos sa kanyang sinugo; “sapagka't ako'y iyong Dios; aking palalakasin ka;oo, aking tutulungan ka; oo, aking aalalayan ka ng kanang kamay ng aking katuwiran.”

Totoo po ba na tinulungan ng Diyos ang kanyang sugo na si kapatid na Felix Manalo? Opo.. malawak at matagumpay ang Iglesia ni Cristo na patuloy na nagtatagumpay dahil sa awa at tulong ng Diyos.

Ngunit anu po ang hindi maiiwasan ng bawat kaanig sa Iglesia ni Cristo? Ang kapootan ng taga sanlibutan. Tayo po ay nakakaranas ng mga pag uusig. Sari saring paninira ang kanilang binibitawan laban sa atin. Na ang sabi ng ilan ay pera pera lang daw sa Iglesia, INC1914, at ibat ibang panunuya ang ginagawa nila sa atin. Bakit ba ito nangyayari? Baket po ba tayo kinapopootan at inuusig ng mga taga sanlibutan? Ito mismo ang pahayag n gating Panginoong Jesus ang ating basahin

Juan 15:18-20 MB Kung napopoot sa inyo ang sanlibutan, alalahanin ninyong ako muna ang kinapootan nila bago kayo. Kung kayo'y taga-sanlibutan, mamahalin nila kayo, sapagkat kayo'y kabilang sa kanila. Hindi kayo taga-sanlibutan. Sila'y napopoot sa inyo dahil pinili ko kayo. Alalahanin ninyo ang sinabi kong ito: walang aliping nakakahigit kaysa sa kanyang panginoon. Kung ako'y inusig nila, uusigin din nila kayo. Kung sinunod nila ang aking sinabi, susundin rin nila ang inyong sasabihin. 

Sabi ni Jesus hindi na tayo taga sanlibutan, pinili nya tayo kaya hindi na tayo taga sanlibutan, kung papaanong si Jesus ay inusig tayong kaniyang pinili o ibinukod ay uusigin din at kapopootan ng sanlibutan. Samakatwid taglay na natin ang pangalan ng ating Panginoong Jesus ng tayo ay kaniyang piliin at ibukod. Tinatawag na tayo sa kaniyang pangalan. Aling pangalan ba ito? Ito ang pahayag ng Diyos

ISA 43:7 Bawa't tinatawag sa aking pangalan, at yaong aking nilikha ay sa aking kaluwalhatian, yaong aking inanyuan oo, yaong aking ginawa.

Ang sabi mismo ng Diyos “ Bawat tinatawag sa aking pangalan, na kanyang nilikha ay siya niyang kaluwalhatian.

Aling pangalan ang nilikha ng Diyos para sa kanyang kaluwalhatian?

“Pakatalastasin nga ng buong angkan ni Israel, na ginawa ng Dios na Panginoon at Cristo itong si Jesus na inyong ipinako sa krus.” (Gawa 2:36)

Pangalang Cristo po ang nilikha ng Diyos  na ito ay sa kanyang kaluwalhatian. Ito ang pangalang taglay natin. Kaya ang tawag ng mga Apostol ay IGLESIA NI CRISTO. (Roma 16:16)

Hindi tayo uusigin, kapopootan ng taga sanlibutan kung hindi ka kabilang sa INC lahat ng taong kaanib dito ay tiyak na makakaranas ng pag uusig, hindi po ito pananakot para sa mga gusto makabilang sa tunay na Iglesia, Ang pag uusig po ang katunayan na pinili tayo, ibinukod ni Jesus upang sa magmana ng kaharian ng Diyos. Anu po ba ang nais ni Cristo para sa kanyang mga ibinukod?

Juan 14: 1-3 1Huwag magulumihanan ang inyong puso: magsisampalataya kayo sa Dios, magsisampalataya naman kayo sa akin. 2Sa bahay ng aking Ama ay maraming tahanan; kung di gayon, ay sinabi ko sana sa inyo; sapagka't ako'y paroroon upang ipaghanda ko kayo ng dakong kalalagyan. 3At kung ako'y pumaroon at kayo'y maipaghanda ng kalalagyan, ay muling paririto ako, at kayo'y tatanggapin ko sa aking sarili; upang kung saan ako naroroon, kayo naman ay dumoon.

Kung saan naroon si Cristo ay nais nya naroon din ang kaniyang mga ibinukod. Kahit makasagupa ng mga pag uusig at paninira sa Iglesia. Ano lamang ang dapat gawin ng bawat isa upang maligtas? Manatili tapat hanggang wakas.Mateo 24:13

"JEHOVA" Tama ba bilang pangalan ng Diyos?

Hindi lingid sa atin na may samahang pang relihiyon na gumagamit ng pangalang Jehovah para tukuyin ang di-umano’y tunay na Dios ng biblia.
Suriin po natin kung ang kanilang mga pagmamatuwid ay talaga nga pong naayon sa mga nakasulat sa biblia. Magpasimula po tayo, ating suriin, kung atin pong susuriin ang mga kasulatan ay ating masusumpungan na inihayag ng Dios ang Kanyang sarili sa Kaniyang bayan sa pamamagitan nga iba’t-ibang pangalan.

Sa Exodus 3:13-14 ay ating mababasa na nagpakilala Siyang “AKO NGA”

“ At sinabi ni Moises sa Dios, Narito, pagdating ko sa mga anak ni Israel, at sasabihin ko sa kanila, Sinugo ako sa inyo ng Dios ng inyong mga magulang; at sasabihin nila sa akin: Ano ang kaniyang pangalan? anong sasabihin ko sa kanila?
At sinabi ng Dios kay Moises, AKO YAONG AKO NGA; at kaniyang sinabi, Ganito ang sasabihin mo sa mga anak ni Israel, Sinugo ako sa inyo ni AKO NGA”

Sa Isaias 57:15 ay atin naming mababasa na ang pangalan Niya ay “BANAL”

“ Sapagka't ganito ang sabi ng Mataas at Matayog na tumatahan sa walang hanggan, na ang pangalan ay Banal; Ako'y tumatahan sa mataas at banal na dako na kasama rin niya na may pagsisisi at pagpapakumbabang-loob, upang bumuhay ng loob ng nagpapakumbaba, at upang bumuhay ng puso ng nagsisisi.”

Dito naman po sa Exodo 34:14 ay sinasabi na ang pangalan ng Dios ay  “ MAPANIBUGHUIN”

“ Sapagka't hindi ka sasamba sa ibang dios: sapagka't ang Panginoon na ang pangalan ay Mapanibughuin; ay mapanibughuin ngang Dios:”

Sa Isaias 63:16 ay sinasabi na ang pangalan ng Dios ay “ AMA”

“Sapagka't ikaw ay aming Ama, bagaman hindi kami kinilala ni Abraham, at hindi kami kilala ng Israel: ikaw, Oh Panginoon, ay aming Ama, aming Manunubos na mula sa walang pasimula ay siya mong pangalan.”

Dito naman sa Awit 68:4 ay sinasabi ng biblia na ang pangalan ng Dios ay “ Jah”

“Kayo'y magsiawit sa Dios, kayo'y magsiawit ng kapurihan sa kaniyang pangalan: ipaghanda ninyo ng maluwang na lansangan siya na nangangabayo sa mga ilang; ang kaniyang pangalan ay JAH; at mangagalak kayo sa harap niya.”

Maging sa Oseas 2:16 ay sinasabi din na ang Dios ay tatawaging “ ISHI”

“At mangyayari sa araw na yaon, sabi ng Panginoon, na tatawagin mo akong Ishi, at hindi mo na ako tatawaging Baali.”

Ang mga ito at ang iba’t-ibang pangalan ng Dios na nakasulat sa biblia. Sa mga pangalang ito inihayag ng Dios ang Kaniyang sarili sa Kaniyang bayan. Siya ang Dios na nangangahulugang lakas o kapangyarihan. Sinasabi ng biblia na ang lupa ay natatag sa pamamagitan ng Kaniyang kapangyarihan (Jer.10:12). Siya ay tinatawag na Ama sapagkat sa Kaniya nagmula ang lahat ng bagay (1Cor.8:6) Siya’s tinatawag na Mapanibughuin, sapagkat hindi Siya pumapayag na maglingkod ang Kaniyang bayan sa ibang Dios(Exo.34:14-17).
Siya ay tatawaging ISHI na ang kahulugan ay “ aking asawa” upang ipakita ang kaugnayan Niya sa Kaniyang bayan. Ang Dios ay banal kaya marapat na Siya’y tawaging Banal (Lev.11:44).

Bukod sa iba’t-ibang pangalan ng Dios  na atin nang nabanggit sa unahan nito, mayron pang pangalan ang Dios na hindi mabigkas, na masusumpungan sa mga kasulatang Hebreo. Ang mga dalubhasa sa biblia ay nagpapatotoo:

“…….Kung gayon ang lalong karaniwang pangalan para sa pagka-Dios, ay Dios, ang pagkakasalin ng orihinal na Elohim. Ang karaniwang salita para sa Maestro ay Panginoon, kumakatawan sa Adonai. Mayroon pang ibang pangalan na tanging ukol lamang sa Dios, bilang tangi at angkop na pangalan, yaon ay ang apat na letrang YHWH. Tingnan ang Exodo 3 at Isaias 42:8. Ang pangalang ito ay hindi mabigkas ng mga hudyo dahil sa paggalang sa pagkasagrado ng banal na pangalan". (New American Standard Bible, U.S.A. Collins World, p.ix).

Ayon sa mga dalubhasa sa biblia ang pangalan ng Dios na hindi mabigkas ng mga hudyo dahil sa labis na paggalang ay ang pangalan na nakasulat sa apat na letra –YHWH.
Sinasabi ng iba na ang bigkas sa apat na letrang ito ay Jehovah, kaya mayroong tagapagturo na nagsasabing Jehovah ang opisyal na pangalan ng Dios. Totoo po kaya naman ang kanilang pagtuturo na ito? Totoo kaya ang sinasabi ng ibang tagapagturo na ang personal na pangalan ng Dios ay Jehovah?
Mahalagang atin po’ng suriin, atin pong alamin kung sino ang unang gumamit ng at kung kalian unang ginamit ang salitang Jehovah.

Ang relihiyong ang tawag sa kanilang samahan ay  “Saksi ni Jehovah” o “Jehovah’s Witness”  na siyang malimit gumamit ng panglang “Jehovah” ang tanungin natin, kung sino at kung kalian unang ginamit ang pangalang Jehovah.
Sa kanilang opisyal na magasin, “ Ang Bantayan”  inilathala noong agosto 1, 1980, ay ganito ang sinasabi sa pahina 10, ating tunghayan:

“ Kapuna-puna nga, si Raymundus Martini, isang mongheng kastila ng Ordeng Dominicano ang unang nagsalin ng “Jehovah” sa banal na pangalan. Ang anyong ito ay lumitaw sa kanyang aklat na Pugeo Fidei, na nalathala noong 1270 C.E. Mahigit na 700 taon na ngayon”

Pansinin po natin na kinikilala ng mga “ Saksi ni Jehovah” na ang pagkakasalin ng pangalang “Jehovah” ay nagmula lamang sa isang mongheng kastila na siRaymundus Martini. Siya ang unang gumamit ng salitang “Jehovah” sa kaniyang aklat na Pugeo Fidei noong 1270 CE. Maging ang mga dalubhasa sa biblia ay nagpapatunay na ang pangalang Jehovah ay nagsimula lamang noong edad medya:

 “ The form ‘Jehovah’ is of late medieval origin” (The Bible Revised Standard Version, New York, Thomas Nelson and Sons, 1952, p.v)

Maging ang bantog na mananalaysay na si Webster sa kaniyang Ancient History ay nagpapahayag: “ This name Jehovah was never known to the Ancient Hebrew”

Pinatutunayan maging ng kasaysayan na sa matandang Hebreo (o Israel) ay hindi kilala ang pangalang “Jehovah”. Natural lamang na hindi kilala ng matandang Israel ang pangalang Jehovah sapagkat ito’y unang lumitaw noong edad medya.

Bakit sa ibang salin ng biblia ay nakasulat ang pangalang “Jehovah”?
Ang The Living Bible Encyclopedia in Story and Pictures vol.7,pp. 905-906 ay nagbigay liwanag sa ating katanungan:
“ Jehovah (je-ho’va), ang salitang English ng Hebreong tetragram na YHWH isa sa pangalan ng Dios. (Exodo 17:15) Ang original na bigkas nito ay hindi nababatid”

Samakatuwid, ang pangalang “Jehovah” ay hindi siyang original at hindi masusumpungan sa mga kasulatang Hebreo, kundi isang salin lamang ng tetragram.  Ang salitang tetragrammaton ay nagmula sa wikang griego na tetra na ang kahulugan ay apat at gramma na nangangahulugang letra. Kaya ang kahulugan ng tetragrammaton ay ang apat na letra ng alpabetong Hebreo naYod-He-Vau-He  katumbas ng YHWH o JHVH.

Pansinin natin na ang isa sa mga pangalan ng Dios na masusumpungan sa mga kasulatang Hebreo ay binubuo ng mga katining lamang at walang mga patinig kaya hindi matiyak ang tamang bigkas sa pangalang ito. Pansinin din na ang mga nagsalin lamang ang naglagay ng mga patinig at dahil sa di pagkakaisa ay lumabas ang iba’t-ibang anyo ng pangalan ng Dios.
Tunghayan natin sa Ellicott’s Commentary on the Bible, vol. I. . 177, sa pagkakaliwat sa wikang Pilipino, ganito an gating matutunghayan:

“ Ang baybay ng salitang Jehovah ay mapagtatalunan dahil sa ang mga katinig lamang(J,H,V,H) ang tiyak, ang mga patinig naman ay yaong nasa Adonai(Panginoon) na siyang ipinapalit ng mga Hudyo kapag ito ay binabasa sa mga sinagoga, na ang unang patinig ay isa lamang mahinang pamalit sa isang tunog, at binibigkas ang A O Ealinsunod sa uri ng katinig na pinagkakapitan nito. Ito’y karaniwang kinakatawan ngayon sa pamamagitan ng isang mahinang paghinga kaya – Y’hovah, ‘donai. Tungkol naman sa baybay ang iginigiit nina Ewald; Gasenius, at iba pa ay Yaveh;SiFursh ay Yehveh, o Yeheveh; at sina Steir, Meyer at kanilang kasamahan ayYehovah.”

Sa opisyal na magasin ng mga “Saksi ni Jehovah”, Ang Bantayan na inilathala noong Agosto 1, 1980, sa pahina 4-5 ganito naman ang kanilang patotoo:

“……. Ang pangalan ng Diyos sa mas matatandang manuskritong Hebreo ay nakasulat na YHWH o JHVH, at malimit na ang tawag sa mga titik na iyan ng mga komentarista sa Biblia ay ang “Tetragrammaton” , na ang ibig sabihin “apat na letra”. Sa paglipas ng daan-daang taon, nawala ang tamang bigkas sa pangalan ng Diyos sa Hebreo. Kung gayon, hindi matiyak kung anong patinig ng dalawang salitang Hebreo naA.do.nay (Panginoon) at El.o.him (Diyos) ay isinama sa Tetragrammaton at ang lumabas na bigkas ay Ye.ho.wah. Sa wakas sa anyong Latin, ito’y nagging “Jehovah”. Subalit, maraming iskolar na Hebreo ang nagsasabi na mas tama raw ang “Yahweh”. Ngunit para kay Rudolf Kittel, editor ng Biblia Hebraica, ang pagkakapuwesto niya ng mga patinig sa Tetragram na Hebreo ay “Yehwah” sa lahat ng kaniyang edisyon”

Pansinin po natin na nagbunga ng kaguluhan ng singitan ng mga patinig ang YHWH oJHVH. Lumitaw ang sari-saring pangalan, gaya ng “Jehovah” “Yehovah” “Yeheveh” “Yahweh” “Yahveh”  “Yehveh” at “Yehwah”

Alin man sa mga ito ay hindi mapapanghawakan sapagkat nakasalig lamang sa mga pala-palagay.

“ Ngunit anong salita ang “wastong kumakatawan” sa banal na pangalan na Hebreo? Mas gusto ng iba ay “Yehwah” at ang iba ay Jeve at marami pang iba. Ang problema ay nasa pagsulat ng sinaunang Hebreo mga katinig lamang ang ginagamit at inaamin ng kahit na mga eksperto na mga pala-palagay lamang ang pinagbabatayan sa kung aling mga patinig ang bumubuo ng kumpletong banal na pangalan.” (Ibid., p.11)

Inaamin din ng mga “Saksi ni Jehovah” na alin man sa mga pangalang nabanggit ay hindi siyang binigkas ng Dios kay Moises.
Sa kanilang aklat na Hayaang Maging Tapat  ang Dios, sa pahina 24 ay ganito po ang kanilang pahayag:

“ ………bagaman ang alin man sa mga ito ay hindi kaypala siyang pagbigkas ng Dios sa Kaniyang pangalan kay Moises”

Maging ang  mga dalubhasa sa Biblia ay nagpapatotoo na ang pangalang “Jehovah” ay hindi tamang kumakatawan sa pangalan ng Dios sa Hebreo:

“…….. ang salitang “Jehovah” ay di wastong kumakatawan sa ano mang anyo ng Pangalan di ginamit sa Hebreo. (The Bible Revised Standard Version, p. v)

Ayon sa mga dalubhasa sa Biblia ang pangalang “Jehovah” “Yahweh” “Yehweh” at “Yehwah” ay nasasalig lamang ito sa mga pala-palagay at hindi mapapanghawakan. Kaya nga kung binabanggit o inilalathala  sa Pasugo  ang “ Mga Saksi ni Jehovah” ay nilalagyan ng panipi upang di maipagkamali kami ay sumasang-ayon sa kanilang pagiging “ saksi” at sa pangalang “Jehovah” na ito’y maliwanag na di sinasang-ayunan ng mga dalubhasa sa Biblia at lalo nan g Biblia mismo.

SAFEST INVESTMENT

WE LIVE IN a world where many people are so preoccupied with the acquisition of wealth and making it grow. Their minds are fixated on earthly treasures: money, nice house, fast cars, and exotic vacations which give an impression that life consists of possessions. The ordinary individual seems to have become so fogged up by all the hullabaloo about wealth that he loses the perspective on what’s really important anymore.

Some of the biggest selling books, countless seminars, and TV programs are predicated on how to be rich through “investments” in stocks, gold, paintings, bonds, cash equivalents, financial derivatives (i.e futures or options), foreign asset denominated in foreign currency, and many more.

Indeed, to say that today’s world is caught up with materialism is an understatement. It seems man cannot get enough of cars, boats, expensive toys, wardrobes, jewelries, etc. – that it now comes to the point that he must have them to be happy. Others who don’t have riches just borrow to the max and spend anyway to have those fancy things now.

Is God against wealth and possessions? No. The Holy Scriptures are replete with examples of God’s people blessed with ample possessions in life: Abraham, Isaac, David, Solomon, Job, to name a few. But no man must think that these are the aim of and what give meaning to life. No less than the Lord Jesus Christ taught about “investment options” to men as well as the entailing “risk” which is the biggest thing to consider when making any investment at all, thus:

 “Don’t store up treasures here on earth where they can erode away or may be stolen. Store them in heaven where they will never lose their value, and are safe from thieves … You cannot serve two masters: God and money. For you will hate one and love the other, or else the other way around” (Matt. 6:19-20, 24, Living Bible).

The Lord Jesus presented two types of “treasure” or investment: earthly and heavenly. The sad thing is, many people today are engrossed with no other purpose than that of accumulating earthly treasures. How risky is that? In the field of finance and economics they usually ask: Is it investment grade? Or is it junk?

The Savior made it clear that as far as “heaven” or eternity is concerned, all worldly investments are poor choices. Hence, His unambiguous admonition: is that we should store up treasures not here on earth but in heaven. There is no truly rock-solid safe investment in this wicked and materialistic world. Thieves, both white collar or blue collar, are so plenty here on earth. Truly very frustrating for anyone to spend all his life working to make money and buy valuable things out of them only to have some crooks steal them all away from him.

Conversely, the amazing thing about storing up treasure in heaven is that they are totally free from all manner of corruption and theft – this makes them the best investment. Treasures in heaven are the only safe investment for eternity. Spending time, energy and effort for them will never be in vain.

Jesus emphasized that you cannot serve two masters: God and money. Man must learn then how to use money and earthly possessions righteously and make certain they are not his master and they have no rule over him.

To devote all time and efforts to the things that concern this life only is very risky and futile for: “How frail is humanity! How short is life, and how full of trouble! Like a flower, we blossom for a moment and then wither. Like the shadow of a passing cloud, we quickly disappear. … You have decided the length of our lives. You know how many months we will live, and we are not given a minute longer” (Job 14:1-2, 5, New Living Translation).

The quality of man’s life in the world is “short” and “full of trouble”. The frailty and shortness of his existence are compared to how a flower blossoms for a moment but soon withers or to how a passing cloud quickly disappears – not perpetual nor everlasting.

The frustrations, worries, and heartaches that people commonly experience in this world are articulated by a servant of God, thus:

 “You work and worry your way through life, and what do you have to show for it? As long as you live, everything you do brings nothing but worry and heartache. Even at night your mind can’t rest. It is useless. You work for something with all your wisdom, knowledge, and skill, and then you have to leave it all to someone who hasn’t had to work for it. It is useless, and it isn’t right!” (Eccles. 2:22-23, 21, Today’s English Version).

How often does man’s search for satisfaction turn into emptiness and despair? He spends all his life searching for wisdom, knowledge, wealth, and skill, only to leave all of it to someone who hasn’t done a day’s work in his life – to inherit all his efforts, free of charge. Foolish and unfair? Likely so. That’s why the Bible illustrates the sad condition of man’s life here on earth as being under a cloud – gloomy, much sorrow, sickness, and filled with frustration (Eccles. 5:17).

Despite this reality, many people still strive and devote most of their time and effort to amassing earthly treasures, not realizing that they will leave this world just as they entered it – with nothing. There is nothing everyone can take with him in the grave (Eccles. 5:15).

Moreover, reality vividly displays all the oppressions and sadness throughout the earth – the tears of the oppressed, and no one helping them, while on the side of the oppressors are powerful allies (Eccles. 4:1).

For these reasons, God commanded that the present heavens and earth be reserved for fire on Judgment Day when all ungodly men will perish, the earth and everything on it will be burned up (II Pet. 3:7, 10, Living Bible). All the earthly treasures that man has labored for all his life will be of no value, nor will it save him or his loved ones, on Judgment Day (Zep. 1:14-16, 18).

Hence, man must be delivered from the power of darkness in this world and be transferred into the kingdom of the Son, if he is to have any hope of salvation, thus:

 “Giving thanks to the Father who has qualified us to be partakers of the inheritance of the saints in the light. He has delivered us from the power of darkness and conveyed us into the kingdom of the Son of His love, in whom we have redemption through His blood, the forgiveness of sins” (Col. 1:12-14, New King James Version).

What a great blessing to be rescued from the darkness and gloom of Satan’s kingdom and be brought into the Kingdom of the Son or the Lord Jesus Christ, Who bought man’s freedom with His blood so as to gain the forgiveness of all his sins.

It must be pointed out, though, that the sole beneficiaries of the Savior’s redemptive blood are those who are in the “flock” or the members of the Church of Christ (Acts 20:28, Lamsa Translation).

Within the Church of Christ, man can dutifully begin to “store up for themselves a treasure” as Apostle Paul testifies:

 “Command them to do good, to be rich in good works, to be generous and ready to share with others. In this way they will store up for themselves a treasure which will be a solid foundation for the future. And then they will be able to win the life which is true life” (I Tim. 6:18-19, TEV).

True Christians understand that they cannot pay with earthly treasurestheir way into heaven. But they must ready to share with others their faith that more people may serve and glorify God. They also must be rich in good works, to be generous in giving offerings for all these are spiritual investments or ways of storing up for themselves a solid foundation for attaining eternal life. The same is true for those who do not neglect or forsake the assembling together or congregational worship services (Heb. 10:25-27).

They may still be living in a world consumed by wickedness and earthly concerns, but they will not allow sin to entangle them or hold them back in their sincere desire to reach God’s kingdom (Heb. 12:1). So, they put away the “earthly desires” such as “sexual immorality, indecency, lust, evil passions, and greed.” Likewise, they “get rid of all these things: anger, passion, and hateful feelings. No insults, or obscene talk” so as not to incur God’s anger and punishment (Col. 3:5-6, 8-9, TEV).

Truly, they “continue to endure and believe through all the persecutions and sufferings [they] are experiencing. All of this proves that God’s judgment is just and as a result [they] will become worthy of his Kingdom, for which[they] are suffering” (II Thess. 1:4-5, Ibid., emphasis ours).